W goscinie u Emilii czyli spotkanie po latach :)

Emilię znam z Czarnogóry. Kiedy ja podróżowałam po Bałkanach on jechała w dwuletnią podróż dookoła Azji. Teraz już wróciła i mieszka z powrotem we Wrocławiu. Przy herbatce i soku rozmawiamy sobie pół wieczora, a drugie pół ja siedzę na Internecie i między innymi szukam przez grupę ”last minute” hosta na następną noc. Dostaję do spania przemiły pokoik w mieszkaniu Emilii.
2 kwietnia
Rano pobudka, śniadanko, szybki Internet (jest! mam hosta na dziś!) i Emilka odprowadza mnie na przystanek, daje bilet i po chwili jadę autobusem znów na Bielany. Na Bielanach zimno, wieje zimny wiatr i pada deszcz. Moje ambitne plany stania z dalekobieżnymi karteczkami odpadają, niech po prostu ktoś zabierze mnie w odpowiednim kierunku. I po jakiejś minucie jadę już szybką osobówkę do Legnicy. Tam podobna sytuacja tylko czekam 5 minut i jadę prosto na Zgorzelec. Na Zgorzelcu wysiadam na samej granicy i zastanawiam się czy Niemcy nie zgarną mnie jak stanę na zwężce na autostradzie. Na szczęście nie mam czasu się dowiedzieć bo na stopa tym razem czekam około 20 sekund. Osobówka, super gość, cel-Dortmund na drugim końcu Niemiec :) Mój kierowca jedzie po kolegę który miał problemy z pracą w Holandii, udało mu się dostać do zachodnich Niemiec ale nie ma jak wrócić do domu. A że to dobry kolega więc mój kierowca postanowił spontanicznie wyruszyć. Na co dzień jest górnikiem więc opowiadał mi różne ciekawe historie – przede wszystkim czym się różni stereotyp pracy w kopalni od tego co się tam dzieje naprawdę. Nie wiedziałam że wielu górników pracuje fizycznie w temperaturze 40 stopni. Przez to pracują 6 godzin, z czego około 3 godziny to dojście i powrót z chodnika (mój kierowca przygotowuje nowe chodniki i zabezpiecza je). Tak więc samej pracy jest koło 3 godzin ale jak sobie pomyślę o dźwiganiu konstrukcji przez 3 godziny w temperaturze 40 stopni… brrr :)

Zdjęcia (1)

Komentarze (0)